Na een schitterende razendsnelle zonsondergang keken we nog een poosje naar de straaljagers, die vanaf de militaire basis in Azraq een oefenvlucht maakten.
Buiten op het verlichte terras was het zeer aangenaam, maar na verloop van tijd koelde het snel af. Om 19.00 uur genoten we van een overheerlijk buffet, geserveerd door familie uit Azraq. Alles was puur bereid en heerlijk gekruid. We aten salades, kip en in deeg gestoomde vleesballetjes.
Geeske, een Nederlandse vrouw, die alleen met een auto door Jordanië reisde, zat bij ons aan tafel en we wisselden allerlei bijzonderheden over onze reizen met elkaar uit. Ze was al redelijk op leeftijd en had best moeite met het zoeken van de weg. De wegen zijn redelijk tot goed, maar de afslagen worden niet of slecht aangegeven. Vaak alleen maar in het Arabisch. Ook moet je regelmatig een afslag voorbijrijden om even verderop een return te maken naar de andere kant van de weg. Op de terugweg kun je dan wel de juiste afslag nemen.
Na het eten proberen we ons blog tot nu toe in de huiskamer van ons verblijf bij te werken. Helaas kunnen we via de ipad mini geen foto's toevoegen. Ze zijn wel op het Facebook van Corrie te zien. Ook het skypen met de kleinkinderen verliep vlot.
Het was behoorlijk druk in de lodge, omdat een grote groep van de milieu organisatie RSCN (= Royal Society for the Conservation of Nature) een vergadering hadden en de volgende dag de nodige werkzaamheden moesten verrichten in de plaatselijke natuurreservaten. Ze stonden vroeg op om vogels uit te zetten en dat ging niet zonder enige overlast. Ook de honden van de plaatselijke bevolking lieten zich op dat tijdstip horen, alsmede de straaljagers, die nog steeds aan het oefenen waren en natuurlijk riep op dit zelfde tijdstip de moskee tot gebed op!
We hadden gewoon een beetje pech want de lodge is een echte aanrader met uitstekende service, prima ruime kamers, supersnel internet en overheerlijk eten.
Na het ontbijt reden we in 5 minuten naar Azraq Wetland reserve met een mooi en klein bezoekerscentrum waar we hartelijk werden begroet. Verder was er een klein educatief centrum. Buiten loop je ongeveer 1.5 km over mooi aangelegde houten vlonders. Het is triest om te zien dat er bijna geen water meer is en dat deze van oorsprong prachtige oase met een diversiteit aan wild in 20 jaar bijna is uitgedroogd. De aanvoer van het water van de bergen uit Syrië is door de aanleg van dammen tot stilstand gekomen en het resterende water is aanvankelijk voor 75% richting Amman gepompt. Momenteel probeert men het leegpompen te verminderen en zodoende hoopt men op termijn weer verbetering te krijgen.
Onderweg zagen we zwaluwen en een Hop echtpaartje.
Jammergenoeg konden we de geplande safari in het Shaumani Wildlife resort niet maken omdat dit park momenteel gerestaureerd wordt. Volgende maand is de geplande heropening. Het park is 25 vierkante km groot en eigenlijk te klein voor de huidige populatie Arabische gemsbokken.
Om 10.00 uur reden we in ca. 3 uur terug naar Madaba. Onderweg dronken we weer bij de keet koffie bij de twee gebroeders. Ze herkenden ons nog van de dag ervoor. Lachend werden we verwelkomd. 24 uur per dag kun je hier terecht. Terwijl de één waakt slaapt de ander op een matras in de hoek van de keet.
Daarna stopten we onderweg nog bij een broodbakker. Wat een tempo en wat een smaak. Deze ronde Turkse broden werden door 4 mannen in een non-stop tempo bereid. We aten het warm en gekruid met o.a. tijm buiten op. Dat was smullen zo vers en warm uit de oven.
Noord van Madaba is het heuvelachtig en de grond is zeer vruchtbaar en groen gekleurd.
Om 13.15 uur arriveerden we in Pilgrim's Guesthouse, waar we dit keer een grote kamer (3 persoons) kregen met uitzicht op de kerk.
We lunchten op ons balkon, daarna gingen we pinnen en verder Madaba verkennen. Het pinnen met Maestro kon alleen maar bij de Jordan Ahli Bank.
Vandaag was het wat frisser, dus een vestje kon geen kwaad. Op straat zijn de verkopers absoluut niet agressief. Het is een heel levendig stadje, waar je zonder probleem twee dagen kunt verblijven.
We bezochten oude archeologische opgravingen. De kerken, die hier vroeger stonden waren allemaal voorzien van prachtige mozaïeken vloeren, die na de opgravingen nog grotendeels in tact zijn.
Daarna bezochten we de katholieke Johannes de Doper kerk. We werden hier hartelijk begroet en als eerste beklommen we de klokkentoren. We hadden hier een weids uitzicht over de hele omgeving. De kerk is prachtig ingericht met o.a. een schilderij van de doop van Jezus in de Jordaan. Zeker omdat we twee dagen geleden die plaats ook hadden bezocht.
De crypte onder de kerk was van bijzondere kwaliteit. We liepen hier onder de gewelven, die er uitzonderlijk goed bewaard uitzagen. We konden hier water putten uit de eeuwenoude bron, een veelvoud aan mozaïeken bekijken en er was een heuse Bedouïnentent van Ruth uitgebeeld.
Als laatste bezochten we het museum van Madaba. Het puilde uit van voorwerpen uit het verleden en was zeer de moeite waard.
Terug in ons Guesthouse genoten we in de huiskamer van een pot warme thee, die na onze bijna 7 km lange stadswandeling uitstekend smaakte.
Het avondeten was wederom perfect verzorgd, linzensoep visfilet, diverse groente en een zoet toetje toe.
Dit keer met een fles homemade pure rode druivenwijn (€ 15,00 per fles) erbij. Gelukkig is er promotie, de tweede fles is gratis, maar die serveren ze ons de avond voor vertrek.
Morgen rijden we zuidwaarts richting Dana Nature reserve en daarna beginnen de echte krachtsinspanningen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten