Dag 1 zaterdag 22 maart

Na een goede vlucht zijn we exact op tijd om 22.20 uur plaatselijke tijd (één later dan in Nederland) geland in Amman.
Helaas hadden we bij de douane de nodige vertraging. In onze rij stonden enkele mensen, die voor het nodige oponthoud bij het verkrijgen van een Visum zorgden.
Om 24.00 uur waren we in de hal, waar onze chauffeur Osama op ons stond te wachten.
In ruim een uur arriveerden we in ons eenvoudige, doch schone guesthouse in het centrum van Madaba, gelegen naast de beroemde Griekse Orthodoxe kerk St. George, waarin de oudste mozaïeken vloer met plattegrond van de landkaart van Palestina.
Om 01.30 uur lagen we in bed en om 03.40 uur werden we gewekt door het gebed vanuit de nabijgelegen moskee. Met tussenpozen duurde dit 30 minuten.
Gelukkig vielen we daarna weer in slaap, maar we mogen blij zijn dat in Nederland  de moskeeën niet mogen oproepen tot gebed.
Gelukkig werden daarna on 07.30 uur ook de klokken van de St. George handmatig geluid als oproep voor het zondagsgebed van 08.00 tot 10.00 uur.
Wel even wennen allemaal, maar tenslotte ben je hier in een geheel andere wereld.

Dag 2 zondag 23 maart

Na een gezellig, typisch Jordaans ontbijt, goed verzorgd door onze bazin werden we Om 10.00 uur afgehaald door onze chauffeur.
Als eerste vertrokken we naar één van de mooiste plaatsen langs de Koningsroute Mount Nebo.  De berg ligt ongeveer 817 meter boven zeeniveau en bevindt zich in het westen van Jordanië aan de rand van de Jordaanvallei en op enkele kilometers ten zuidwesten van Madaba.  Het is - volgens de Bijbel (Deuteronomium 34:1) - de plaats waar Mozes, voor hij stierf op de leeftijd van 120 jaar, uitkeek over het Beloofde Land, nadat hij zijn volk veertig jaar lang door de woestijn had geleid.  Deze plaats is van betekenis voor zowel joden,christenen als moslims. Bovenop de berg heb je een prachtig uitzicht over de Jordaanvallei en het noordelijke deel van de Dode Zee. De berg zelf roept het beeld op van een Bijbels woestijnlandschap.
De kerk op de berg wordt momenteel gerestaureerd en de mozaïeken vloer is ten toon gesteld in een speciaal aangelegde Bedouïnentent .
Daarna reden we naar Betanië over de Jordaan, gelegen enkele kilometers ten noorden van de Dode Zee. Het een prachtig ruw berglandschap, waar herders hun kudden hoedden en tenten van Bedouïne families stonden. De vallei ligt meer dan 800 m lager dan de berg Nebo. Onderweg is er een controlepost van het Jordaanse leger, die hier volledig bewapend de streek in de gaten houden.
De Jordaan is met zijn bruine modderwater verder bijna nergens bereikbaar omdat hij de grens met Israël vormt.  Je kunt wel een glimp opvangen van de Jordaan vanaf één van de bruggen die hem overspannen of bij de Doopplaats van Jezus (in het Arabisch Al-Maghtas of “Plaats van de onderdompeling”).  Jarenlang lag deze plek in een verboden militaire zone aan de oever van de Jordaan (staande op de oever ligt de grens met Israël aan de andere oever).  Na het vredesverdrag tussen Jordanië en Israël in 1994 keerden archeologen terug en deden op een 2 kilometer lang gedeelte van Wadi Kharrar, ruim 20 vondsten.  Byzantijnse kerken, doopbassins uit de Byzantijnse en Romeinse periode, grotten die bewoond werden door monniken en herbergen die plaats boden aan tientallen pelgrims.  In middeleeuwse pelgrims- en reisverslagen zijn precies dezelfde overblijfselen beschreven als hier zijn aangetroffen, en ook de topografische kenmerken komen overeen.  Op grond daarvan raakte men er snel van overtuigd dat Johannes de Doper (die zowel door moslims als christenen wordt vereerd) aan de oostoever van de Jordaan moet hebben geleefd, en hier hoogstwaarschijnlijk Jezus Christus heeft gedoopt.
Vanaf het toeristencentrum werden we met een bus naar Betanië gebracht en vandaar maakten we een wandeling langs de oude plaatsen, die hier zijn opgegraven en vervolgens bezochten we de prachtige geheel nieuwe Johannes de Doper Kerk (11 jaar oud) en vandaar liepen we naar de doopplaats aan de Jordaan. Vreemd dat je hier oog in oog staat met Israëlische soldaten aan gene zijde en Jordaanse soldaten aan onze zijde en dat de grenspaaltje midden in de rivier stonden. Veel mensen kochten een wit gewaad in de kerk om zich onder te dompelen in de rivier. Ook aan Israëlische zijde vond hetzelfde ritueel plaats.
Terug op weg naar Madaba bezochten we eerst een immense winkel met allerlei handgemaakte souvenirs en uit de Dode Zee vervaardigde producten. Daarna lunchten we in een typisch Jordaans wegrestaurant, waar we ons tegoed deden aan gegrilde kip, diverse soorten brood en eigengemaakte salades. Als toetje namen we Turkse koffie zonder suiker (zij drinken het met veel suiker: mierzoet!).
In Madaba bezochten we de kerk naast ons Guesthouse. De Saint George Church is een Grieks-Orthodoxe kerk gebouwd in 1897.  Deze kerk herbergt de bekende mozaïekkaart van het Heilig Land, daterend uit de vroegste eeuwen van het christendom.
Het gaat om de oudste en meest gedetailleerde kaart.  Ze omvat het oosten en westen van de Jordaanrivier, van Libanon tot Egypte en van de woestijn tot de Middellandse Zee.  De mozaïekkaart was oorspronkelijk opgebouwd uit meer dan twee miljoen stukjes.  Slechts een derde hiervan heeft de tijd overleefd.
Tegen vieren was het relaxen geblazen in de grote huiskamer met gratis WIFI.
Om 07.30 uur wacht ons nog een diner.