Dag 16 zondag 6 april

Na een korte nachtrust liep om 03.30 uur de wekker af. Aangekomen beneden in de lobby stonden Osama, onze chauffeur en een vertegenwoordiger van Jordan Expirience ons al op te wachten voor vertrek naar Amman Queen Alia Airport. Voor vertrek dronken we nog een kop koffie en namen we ons ontbijtpakket in ontvangst. We namen afscheid van de beide portiers en vertrokken. Om 05.00 uur waren we op de luchthaven. We bedankten Osama uitbundig voor zijn bewezen diensten en gaven ook onze dank mee aan de vertegenwoordiger van Jordan Expirience voor de voortreffelijke organisatie van de reis.
Op de luchthaven werkten we ons blog bij met een tiental foto's van zaterdag 5 april.
We betrokken exact op tijd met de A321 van Royal Jordanian. Omdat er maar ca. 25 mensen aan boord waren (capaciteit 167 passagiers) waren we in een recordtijd, 30 minuten eerder als gepland, om 11.05 uur in Amsterdam.
De koffers kwamen wat later dan gepland maar nog net op tijd om de NS Intercity Direct van 12.09 uur halen richting Breda, waar we rond 13.00 uur arriveerden.
Hier werden we opgewacht door onze vrienden Janny en Paul. Thuis in Prinsenbeek hebben we daarna nog heerlijk nagepraat over al onze belevenissen van de laatste twee weken.
Aan een schitterend avontuur was een eind gekomen. Belevenissen die nog lang in onze herinnering zullen blijven met dank aan Wereldcontact/Makor, die alles perfect voor ons hadden geregeld.
We kijken nu al uit naar onze volgende reis naar Israël in juni!

Dag 15 zaterdag 5 april

Vanochtend om 08.15 uur reden we vanaf de Dode Zee via Amman naar Jerash. Het noorden van Jordanië is duidelijk moderner dan het zuiden. Langs de autoweg dronken we nog een kopje Turkse koffie. We arriveerden om 10.00 uur in Jerash en hebben tot 12.30 uur door de prachtige oude Romeinse stad gewandeld.
Jerash (in de Oudheid beter bekend als Gerasa) wordt beschouwd als één van de belangrijkste Grieks-Romeinse-Byzantijnse steden in het Midden-Oosten en is één van de grootste en best bewaarde plaatsen van de Romeinse architectuur in de wereld buiten Italië. De stad was eveneens één van de Decapolissteden. De wandeling door Jerash begint bij de  “triomfboog van Hadrianus”. Verderop ligt de hippodroom nog buiten de stadsmuren. Het ovaalvormige forum bevindt zich binnen en dichtbij de zuidelijke stadsmuren en loopt uit op de Cardo Maximus. Meer westelijk ligt de Zeustempel en het zuidelijk Romeinse theater.
In het noorden van de site zijn er resten van verschillende Byzantijnse kerken met nog deels intacte vloermozaïeken. Een absolute aanrader is het bezoek aan de Artemistempel en de Dionysostempel, die later later werd verbouwd tot een kathedraal. Ook de zuilengangen zijn zeer de moeite waard.
Vanuit Jerash reden we richting Amman. We lunchten in Jerash op 5 minuten rijden van de oude stad in "The Green Valley restaurant", waar verrukkelijke traditionele Jordaanse maaltijden werden gereserveerd. Daarna reden we verder naar Amman, waar we achtereenvolgens de Blauwe Moskee, het Romeins theater en de Citadel bezochten.
Amman (in de Oudheid Philadelphia) was de hoofdstad van Jordanië en telt momenteel ca. 3,5 miljoen inwoners. De stad, die gebouwd is op 8 heuvels, is slechts tientallen kilometers verwijderd van de Westelijke Jordaanoever en de Dode Zee. Amman is het politieke, commerciële en culturele centrum van het land.
In Amman bezochten we:
1. De King Abdullah Moskee met zijn reusachtige blauwe koepel is gebouwd tussen 1982 en 1989 en bevindt zich in de wijk Abdali. Het biedt plaats aan 3000 gelovigen. De moskee werd gebouwd als gedenkteken voor Koning Hussein’s grootvader. Binnenin bevindt zich het Islamitisch museum met een collectie aardewerk en een fotocollectie van Koning Abdullah I.
Corrie moest voor het bezoek gekleed gaan in een zwarte habijt.
2. Het Romeinse theater is gebouwd in de 2e eeuw na Chr. Het biedt plaats aan 500 toeschouwers op 44 rijen zitplaatsen en is daarmee het grootste antieke theater van Jordanië. Het ligt direct aan het oude Forum en is tegen de heuvel aan gebouwd.
3. Boven op de er tegenover gelegen heuvel met uitzicht op het Romeinse Theater ligt de Citadel van Amman. Op de Citadel zijn de resten terug te vinden van de tempel van Hercules waarvan de tempelportiek omlijst wordt door zes 23 meter hoge kolommen. Ook de Byzantijnse basiliek gebouwd in de vijfde tot zesde eeuw was de moeite waard. Maar het absolute pronkstuk op de Citadel is de prachtige koepel die toebehoorde aan de residentie van de Omajjadische Gouverneur en gebruikt werd voor recepties.
Daarna reden we via onze agent van Jordan Experience in Amman naar Madaba, waar we om 19.00 uur arriveerden. Mevrouw Hint ontving ons bij 't Pilgrim's House met open armen. We kregen onze vertrouwde kamer 501 en bij het diner de fles wijn, die we nog te goed hadden. In het religieuze winkeltje van de kerk kreeg Corrie daarna nog enige aandenken.
Morgen vroeg op want om 05.30 uur moeten we op het vliegveld zijn (een uurtje rijden van Madaba) en om 07.35 uur vertrekken we richting Nederland. Om 11.35 uur komen we op Schiphol aan.

Dag 14 vrijdag 4 april

Vanmorgen heerlijk uitgeslapen en daarna genoten van een zeer uitgebreid ontbijt.
Na het ontbijt eerst bij het zeer grote medische centrum van het hotel, waar diverse broeders en zusters werkten Carel z'n hand laten controleren. De arts was zeer tevreden. Geen verband of pleister meer en over twee dagen mogen de hechtingen eruit.
Om 10.00 uur lagen we op heerlijke ligstoelen aan het strand onder een grote bamboe parasol met boven ons in de parasol een sierduiven nest op 100 m van de Dode Zee. De tijd vulden we met lezen en puzzelen. We bestelden twee kopjes koffie en na een tijdje werden er twee kartonnen bekertjes gebracht voor de kapitale prijs van 7 Jordaanse Dollar = 7 €
Tussen de middag gebruikten we een lichte lunch bij het zwembad.
Daarna relaxten we verder op het strand en aan het eind van de middag liepen we naar de zee. Corrie dobberde heerlijk in het zoute water. Carel mocht met zijn hand niet in het zoute water van de Dode Zee.
Na een heerlijke douche genoten we van een zeer uitgebreid en voortreffelijk smakend buffet diner. Vervolgens werden we buiten op het terras naast de eetgelegenheid verrast met het optreden van een Arabische danseres. Wat een temperament had deze prachtige dame.
Nu alvast onze koffers deels inpakken. Morgen wacht ons het laatste deel van ons enerverende bezoek aan Jordanië, een bezoek aan de oude en historische steden Jerash en Amman.

Dag 13 donderdag 3 april

Ondanks het drukke nachtelijke straatleven, wat wordt hier tot laat in de nacht handel gedreven, hebben we heerlijk geslapen.
Vandaag reden we vanuit Aqaba via de schitterende Wadi Araba Road richting ons hotel aan de Dode Zee. Wadi Araba is een wadi (letterlijke betekenis “droge rivierbedding”) die deel uitmaakt van de Grote Slenk tussen de Dode Zee in het noorden en de Golf van Aqaba in het zuiden. In de vallei loopt de grens tussen Israël in het westen en Jordanië in het oosten. Deze wadi heeft een lengte van 166 kilometer en een groot deel ervan ligt net als de Dode Zee beneden zeeniveau.
Onderweg reden we langs schitterende goud/wit gekleurde zandduinen, die met hun groene struiken prachtig afsteken tegen de verderop gelegen bergketen.
Halverwege stopten we bij een wegrestaurant voor koffie. Een prachtige plek, waar ook prachtige souvenirs werden verkocht. Bij de Turkse koffie genoten we van een heerlijk broodje Lebenih met Senoarah (vlees met schapen- of geitenmelk.
Bij het begin van de Dode Zee stopten we bij de zuil van Lot.
Bij de vlucht uit Sodom was ook Lot’s vrouw aanwezig. De Engelen drukten Lot, zijn dochters en zijn vrouw op het hart om niet om te kijken tijdens hun vlucht. De vrouw van Lot kon echter haar nieuwsgierigheid geen weerstand bieden, keek om en veranderde hierop in een zout zuil.
Vervolgens stopten we bij de het bezoekerscentrum van de Wadi Mujib.
Deze Wadi is een vallei in het mid-westen van Jordanië. De Wadi-Mujib rivier mondt uit in de Dode Zee maar staat het grootste deel van het jaar droog, mede door de dam aan het begin van de rivier. Het water van deze dam dient als drinkwater voor de hoofdstad Amman. Het water gaat eerst naar het zuiveringsstation in Sweimeth ten noordoosten van de Dode Zee en daarna gaat het naar de hoofdstad. Het hoogteverschil tussen Wadi Mujib en de rand van de vallei en de rivierbedding waar je kunt stoppen bedraagt 600 à 700 meter en laat je genieten van adembenemende vergezichten. De wandeling van ± 2 uur begint en eindigt bij het
bezoekerscentrum op de Mujib brug, die 386 m beneden zeeniveau ligt. Het is een afdaling en een stijging van 100 m over een afstand van 800 m tot de 20 m hoge waterval. Helaas was de wandeling niet mogelijk omdat door de vele regen in het voorjaar de veiligheidssituatie dusdanig is veranderd dat e.e.a. Grondig wordt aangepast. Hopelijk gaat de wandeling binnen enkele weken weer open voor bezoekers.
We reden door naar Hammamat Ma’in Hot Springs. De hotsprings zijn een reeks van natuurlijke warmwaterbronnen die gesitueerd zijn tussen Madaba en de Dode Zee. Koning Herodes ging ons eeuwen geleden al voor door er gebruik van te maken. De ondergrondse lavascheuren zorgen ervoor dat het mineraalrijke water wordt verwarmd tot een temperatuur van 63° C. De warmwaterbronnen zijn gelegen in een indrukwekkend landschap.
We genoten staande onder de waterval van de warmte en de enorme kracht. Wat een belevenis om hieronder te staan in het gezelschap van veelal gesluierde vrouwen. Na een gigantisch afdaling met schitterende uitzichten reden we via de weg langs de Dode Zee verder naar ons hotel, Dead Sea Spa Hotel.
De Dode Zee is het laagst gelegen meer (het is een meer!) ter wereld en kreeg meer dan waarschijnlijk de naam “Dode Zee” omdat er door de hoge concentratie van mineralen geen direct waarneembare levende wezens in voorkomen (wel microscopisch). In 2005 lag de waterspiegel van de Dode Zee 417,5 meter onder zeeniveau waarmee het de laagst gelegen plek op het aardoppervlak is. De waterspiegel van de Dode Zee blijft echter dalen en het wateroppervlak verkleind voortdurend met als laatste ontwikkeling het opdrogen van het zuidelijk bassin van de Dode Zee. In 2009 heeft koning Abdullah van Jordanië echter een akkoord getekend om met de aanleg te starten van een waterverbinding waardoor er water uit de Rode Zee in de Dode Zee stroomt, in een poging deze laatste te redden. Maar uiteraard is de Dode Zee het meest gekend omwille van zijn hoge zoutconcentratie (33%) die als gevolg heeft dat een mens moeiteloos kan blijven drijven in de zee.
Ons hotel lag schitterend gesitueerd aan de Dode Zee en beschikt over maar liefst zes zwembaden, een privé strand en is verder van alle gemakken voorzien.
We genoten van de ondergaande zon, daarna van een uitgebreid en voedzaam buffet, gevolgd door het optreden van een buikdanseres. Dat we voor het drankje bij het eten 27 Jordaanse dinar (2 tinnetjes bier en twee glaasjes witte wijn) moesten betalen namen we maar voor lief.
Morgen hopen we hier verder te relaxen en bij te komen van alle belevenissen tot nu toe.

Dag 12 woensdag 2 april

Vanuit het Bedoeïenkamp reden we in een open landrover naar het plaatsje Rum. Osama ,onze chauffeur van eerste week, verwelkomde ons vriendelijk. Via de Desert Highway reden we in een uurtje naar Aqaba. De havenstad Al’Aqaba en omgeving vormt de enige Jordaanse toegang tot de zee en is tevens de enige badplaats van het land. Aqaba staat bekend om zijn schone zandstranden en prettige klimaat.
Veel toeristen komen vooral naar de Golf van Aqaba om te snorkelen of te duiken. De prachtige koraalriffen voor de kustvan Aqaba behoren tot de toplocaties op dit
gebied. Aqaba is vooral ook van belang als havenplaats en als strategisch gelegen voorpost, niet enkel voor Jordanië maar ook voor de andere landen in de regio.
Wie voor het eerst in Aqaba komt staat er versteld van hoe dicht de plaats bij de Israëlische stad Eilat ligt.
We dronken buiten in een tuin koffie in een koffieshop met veel mannen aan waterpijp. Daarna reden we als eerste naar een apotheek om Carel zijn hand te laten controleren. Apothekers zijn in Jordanië ook opgeleid tot arts en doen veel medische handeling. Alles werd gratis schoongemaakt en deskundig voorzien van nieuw verband.
We installeerden ons in het hotel en om 14.00 uur gingen we met een kleine privé glasboot drie uur de golf van Aqaba op om te genieten van de koraalriffen en vele vissoorten. We lunchten aan boord en genoten van een overheerlijke vers gevangen witvis. Na terugkeer maakten we een wandeling langs het strand en door het centrum, waar het in de winkeltjes een drukke van jewelste was.
Toen de avond viel kleurde de lucht rood en zagen we in de bergen rondom de
zee, de lichtjes van Egypte en Israël aangaan. Zittend onder het genot van een fruitsapje zagen we het avondrood overgaan in een fluweelzwarte nachthemel.
Aqaba is een levendige stad en het bleef lang druk op de straat.

Dag 11 dinsdag 1 april

Tijdens de prachtige zonsopkomst bereidde Ali onze ontbijt op een vuurtje.
We ontbeten, braken het kamp op en om 09.00 uur vervolgden we onze trip door de woestijn. Ali voerde ons  langs rotsbruggen en diep uitgesleten kloven. We  voelden al rijdend de warme woestijnwind door onze haren en ervaarden de weidse woestenij op een onvergetelijke manier.
De natuurkracht heeft hier in de loop van miljoenen jaren een landschap uitgesleten. De woestijn, de open ruimte, de sterrenhemel en de stilte zijn overdonderend “uitgestrekt, echoënd en goddelijk” zoals T.E. Lawrence het beschreef in “Seven Pillars of Wisdom”.
Het gebied is genoemd naar de grootste en indrukwekkendste van een heel netwerk wadi’s (dalen) die duizenden jaren lang de doorgangsroutes vormden van rondtrekkende bedoeïenen en handelskaravanen op weg naar en van het Arabische schiereiland. De naam “Rum” is naar verluidt afgeleid van het Semitische irum dat “hoog” of “hoogten” betekent en waarschijnlijk verwijst naar de hoge, steile rotsen die uit het zand oprijzen.
Aan de rotsen van Wadi Rum kan de geschiedenis van de aarde worden afgelezen. Ze bestaan uit opeenvolgende lagen die samen ongeveer 600 miljoen jaar beslaan. In de rotsen kan men, als men scherpe ogen heeft, de fossiele sporen van het vroegste leven op aarde terugvinden.
Wadi Rum overweldigend. Er zijn verschillende manieren om het gebied te verkennen: wandelend, klimmend, rijdend op een dromedaris of met een 4x4 auto
De rotsformatie “Seven Pilars of Wisdom” was zeker en vast de moeite waard alsook de kleine canyon El-Khazali. De canyon leek alsof hij eerst gesmolten is en dan terug gestold. Verderop konden we ook twee rotsbruggen beklimmen van waarop we een magnifiek uitzicht hadden op de Wadi Rum.
Er reden vandaag veel jeeps met toeristen en ook bezochten we de plekken waar de film van Lawrence is opgenomen (Lawrence House en de Lawrence Canyon).
Op beide locaties kregen we thee aangeboden en waren souvenirs te koop.
's Avonds overnachten we in een Bedoeïentent. Ook dit was voor ons een hele ervaring. Door de straffe koude wind was het , ondanks de twee zware dekens, behoorlijk fris in de tent.

Dag 10 maandag 31 maart

We vervolgden onze reis vanuit Petra naar Wadi Rum. Ali, onze gids haalde ons om 10.00 uur met zijn Toyota 4x4, met drie rode matrassen op het op. Via de King's Way bezochten we diverse uitzichtpunten, o.a. over de stad Petra. Kort nadat we de afslag op de Desert Highway hadden genomen richting Aqaba schoot de weg af de woestijn in. Even later stopte hij bij een oude nederzetting van de Nabateëers uit het stenen tijdperk. Hier vonden we een oude pijlpunt. De Wadi Rum woestijn is in het voorjaar redelijk groen en met zijn bizarre rotsformaties, hoge zandduinen en kleine oases een van de meest tot de verbeelding sprekende woestijnen van het Midden-Oosten. De wadi is al bewoond sinds de prehistorie, wordt genoemd in de Koran en is uitvoerig beschreven door Lawrence of Arabia. Na aankomst bij het bezoekerscentrum gingen verder de woestijn in.
Als eerste bezochten we de Arch met zijn oude rotstekeningen van de Nabateëers.
Vervolgens stonden we in de file tussen twee rotsspleten samen met een kudde dromedarissen. In de schaduw van een rots lunchten we samen met een Amerikaans koppel en genoten van een overheerlijke barbecue.
Via een immense open vlakte, die als vliegveld, maar ook voor windzeilen en ballonvaart wordt gebruikt. Hier beleefden we een heuse fata morgana.
Daarna bezochten we in Rum een waterval met ook veel rotstekeningen en vervolgens reden we per dromedaris naar de Lawrence Falls.
We genoten van de zonsondergang en daarna reden we naar onze slaapplaats tussen de rotsen middenin de woestijn, ver weg van de grotere kampen met folklore avonden aan de rand. Dit is volgens ons dé plek om van de stilte van de woestijn te genieten. Terwijl wij onze boogtent opzette, bereidde Ali een smakelijke bedoeïenenmaaltijd bestaande uit samboosk en kapee.  We genoten enorm.  Toen de avond viel fonkelden onder het geluid van de krekels de sterren onwaarschijnlijk helder aan de hemel. Lekker loom en voldaan van de woestijnbelevenissen en het heerlijke eten, doken we onze tent in... We sliepen als een en toen we om 06.00 uur opstonden voor de zonsopgang lag Ali nog steeds te pitten in zijn slaapzak buiten op een mat.